| Mathilde Pil, beeldend kunstenaar geboren in 1958 te Ospel, wonend in Weert, volgde de kunst academie in Tilburg en inmiddels veel internationale tentoonstellingen rijk o.a.: New York Barcelona, Rotterdam en Frankfurt, laat een selectie van haar werk zien in de galerie “Ferreira”Rua Catulo da Paixao Cearense 263 Campo Grande Recife /PE Brasil Na vele reizen naar Recife, Sao Paulo en Rio de Janeiro is Brazilië de grootste bron van inspiratie voor Mathilde geworden. Bij Mathilde`s werk gaat het om de zwaai, beweging, ritme, kleur en sfeer, vertaald in structuren en texturen. “Agressie” in kleur, uit het hart, wat prikt in de ziel. Een gelaagdheid in materialen waar het toeval voortvloeit uit haar onderbewuste. Met onleesbare tekens in de vorm van gedichten gericht aan haar ouders. Het is een oer schrift wat verbanden heeft met universele tekens. Mathilde haalt tevens veel inspiratie uit eigen ervaringen, zoals haar passie voor dans, zodat de lijnen als het ware een dans vormen op het doek. Mathilde over haar werk: “Ik schilder vanuit mijn eigen emotie, mijn opgedane indrukken tijdens mijn reizen. De thema’s die ik gebruik zijn vooral abstracties van vormen ritmes en kleuren die mijn gevoelens weergeven van wat ik gezien en beleefd heb. Mijn recent werk is abstracter en lijkt op het eerste gezicht te berusten op zuiver toeval. Maar dat is niet het geval , het is meer. Het komt wel degelijk ergens vandaan: Een ervaring, een dans of een indruk uit de natuur. Ik “gebruik” het toeval. Hoe vaak heb ik deze zwaai gemaakt? Mijn penseel is een verlengde van mijn hand. Wat mij bezig houdt is vooral de kracht die in mij zit, de spanning die zich opbouwt en zijn weerslag vindt op het doek. De verf spat er letterlijk van af: de positieve agressie die in mij zit, noem het energie, uit zich in het ritmisch schilderen op het doek.” Mijn nieuwe serie schilderijen zijn geïnspireerd op mijn reizen naar Brazilië. Ben tijdens mijn verblijf daar erg geraakt door de hartelijke mensen, het wondermooie strand van Recife en de uitgestrekte binnenlanden. Ondanks de crisis blijven de mensen vriendelijk, behulpzaam, lachen en maken ze plezier. Mijn broer woont al meer dan 40 jaar in Brazilië, aan de rand van Recife, praktisch aan het strand. De zee op enkele meters afstand brengt frisse lucht. Wat wil ik nu? Maar eerder wat doet het mij en mijn verf op het witte doek. Ik wil weergeven, uitdrukken wat mij het meest raakt. Eerst het probleem van het leven zelf daar. De Brazilianen hebben een ander levensritme. Het leven van rustig aan, we hebben de tijd, staat in contrast met mijn leven: schiet op, de dag vliegt om. Ik wil iets creëren!!! Kleuren, lijnen, agressieve vormen ontstaan, ook beïnvloed door mijn onvermogen om de situatie in Brazilië op te lossen. Tegelijkertijd vloeit uit mijn pen en penseel de bewondering voor de authenticiteit van deze wijk. Met daarin ook de angst voor de ondanks de crisis toch snel oprukkend stad. Flats worden als het ware uit de grond gestampt, natuur wordt opgeslokt. Gelukkig kan ik de pracht van het land nog vastleggen in mijn tekeningen en schilderijen: vrouwen met spelende kinderen in de zee, vissers staande in sterke branding , die hun netten uitgooien als ware acrobaten in de zee. Een zee met de felste turquoise, groen en ultramarijn blauw, de zwarte stekelige bollen in het water, sporen die de golven trekken in het zand. Uren heb ik op het strand van Rio gezeten om de kracht van de hoge golven en de bergen in de verte te voelen en te pakken te krijgen. Het ritme van de golven, de eilanden in de verte en het contrast met de hoge bergen in Rio met het nietige van de mens in dit geheel. In het atelier vlak aan zee bij mijn broer in Recife, heb ik al enkele grote doeken geschilderd en heel veel schetsen gemaakt. Deze schetsen zijn weer uitgangspunt voor mijn schilderijen.’ Wat blijft boeien zijn de kracht van de natuur, de dynamiek van de rollende golven, de schakeringen van de kleuren in de zee, het wisselend licht op het strand, het ritme van de palmen, maar vooral ook de mensen. Ik geniet van de spelende kinderen op het strand, de jongens die capoeira dansen, de mooie ronde vormen van de vrouwen en de grote families die in het water verkoeling zoeken. Hun hoofden vormen ritmische zwarte vlekjes in de branding. De vissers staan ongemerkt model voor mij. Alhoewel het verschil tussen arm en rijk hier heel groot is, brengt het uitgestrekte strand voor iedereen geluk. Wat een land, vol emotie en kleuren, wat ik heb mogen vastleggen in soms realistische tekeningen en dan weer in abstracte schilderijen. |
Dag Mathilde,
Je hebt een overzichtelijke duidelijke site. De films laten goed zien wie je bent en wat je doet maar vooral ook waardoor je geïnspireerd raakt.
Desejamos-lhe um feliz aniversário com a sua festa de 25 anos.
Está na nossa agenda. A te logo.
Fien e Wim